“Pažljivo titlovana, ova predstava je sva sastavljena od dobro uklopljenog pokreta, uključujući fantastične akrobacije i fizičkih deonica. Ansambl od šest svestranih izvođača je upečatljivo odglumio mnoštvo uloga.”

Đžudit Paviel, The Nelson Mail

---

 

“Aptly sub-titled, the production was all well-timed movement, including some amazingly stylish acrobatics and physicality. The versatile cast of six gave striking performances in multiple roles.

Rhys Latton’s strength and athleticism were commanding attributes. As well as acting, Jugoslav Hadzić led the atmospheric accompaniment on piano accordion, while diminutive, feisty Anastasia Tasić’ full, earthy voice also led on vocals, along with Jessica Latton, (Ngati Porou, Waitaha) who played the medical lead roles.

Tall, blonde Sanja Krsmanović Tasić was an anchoring presence in this impressive team.

At the end the cast invited the packed audience to choose from a list of 20 end-notes they’d like better explained, which helped connect more dots.”

Judith Paviell, ”The Nelson Mail”

Patosoffiranje / Award

Predstava O S(A)VESTI, Sanje Krsmanović Tasić je jula 2014. nagrađena na festivalu PatosOFFiranje u Smederevu, priznanjem “Branislav B. Čubrilović”, koja se dodeljuje autoru sa najhrabrijim i najinovativnijim pristupom umetnosti. “Sanja Krsmanović Tasić je hrabrim istraživačkim pristupom kroz izuzetno snažno multimedijalno umetničko delo progovorila o problematičnoj i traumatičnoj društvenoj temi političkog ubistva, podstičući time gledaoce da sami potraže odgovor na pitanje – šta je sloboda”.

---

„DADA-An essay in Movement about Dada Vujasinović“ won the prize “Branislav B. Čubrilović” at the Festival PATOSOFFIRANJE in Smederevo ( Serbia) in 2014. The prize is given to the author with the bravest and most innovative approach to art .The jury explained the decision in these words: „Sanja Krsmanovic Tasic in her performance “Dada (O SAVESTI)” with a daring approach in research through exceptionally strong multimedia artistic work speaks of a problematic and traumatic theme of political murder, activating the audience to search for themselves the answer to the question: “What is freedom? ” The author has presented the case of the murder of the journalist Dada Vujasinovic as a symbol of a constant battle for the freedom of speech, thought and creation.“  

“Od dvadeset dva istaknuta termina i sintagme, za koje nam glumica kaže da su fusnote netom izvedene predstave, publika ima vremena da izabere tri ili četiri, kojima će autorka onda objasniti svrhu u svom stvaralaštvu, potkrepljujući to citatima iz stručne literature, ili će, uz obrazlaganje, izvesti odgovarajuću scensku vežbu, kao što je to ovog puta bilo na osnovu glagolske imenice „vrtenje“.

Jedna naizgled nepozorišna forma dobila je ovde svoj originalni pozorišni izraz, a glumica nije više reciklirala svoje staro iskustvo, nego je na osnovu njega pred nama, neusiljeno i vešto, u nizu mini etida punih značenja i lepote, publici pružila jedan iznenađujuće svež sadržaj. Tek su te i takve fusnoste uistinu ostvarile smisao eseja u pokretu.”

Zlatko Pakovic , DANAS, 3/02/2013.

“…The actress, spontaneously and skillfully, in a number of mini scores full of meaning and beauty, offers the public a surprisingly refreshing content.”

Zlatko Pakovic, “DANAS”, 3/02/2013.

 

Monodramsku predstavu „Priče krvi i hleba“ Sanje Krsmanović Tasić, čine njena sećanja, priče o precima, porodičnoj, ali i kolektivnoj tradiciji. Predstava je nastala iz potrebe da se suoči sa ličnim I društvenim nasleđem, odnosima između arhetipskih ženskih i muških principa, destruktivnosti politike. U ovom „eseju u pokretu“, kako je sama autorka definisala predstavu, ona odlučno raspravlja o tezi da je naša istorija vampirska u smislu toga da se napajala krvlju sopstvenog naroda. A reči Bertolda Brehta, da je nesretna zemlja kojoj su potrebni heroji, koje se u predstavi citiraju, ostaju kao eho, bumerang koji se nepestano vraća u svest gledaoca, udarajući je i izazivajući. Kada razmatramo društveni značaj predstave „Priče krvi i hleba“, pored tema koje nedvosmisleno definišu društveno-politčku bitnost, vrlo je važna i interaktivnost. Autorka koristi svaku priliku da gledaoce uvuče u tok predstave, podstičući na taj način njihovu participaciju. Tokom izvođenja nam ona postavlja pitanja, motiviše nas da ispričamo svoja sećanja, nudi nam čašice šljivovice koju sa njom i međusobno delimo. A nakon završetka zvaničnog dela, glumica nam daje mogućnost da izaberemo scene koje će posebno igrati, kao appendix, odnosno fusnote koje, kako je kaže, ima svaki esej, pa i ovaj koji je ostvaren u pokretu. Dvadesetak tih fusnota, otvorenih mogućnosti za izbor scena, projektuje se na zid, a publika je pozvana da odabere njih nekoliko, scena koje će nam Sanja Krsmanović-Tasić odigrati, kao na bis. Jedna od upečatljivih scenskih fusnota koje je publika izabrala je „Vrtenje“- glumica se u toj sceni dugo vrti oko sopstvene ose, objašnjavajući pri tome vrlo složena I zanimljiva značenja tog čina, u smislu uspostavlja kontrole nad telom i umom. Mogao se primetiti jasan porast interesovanja gledalaca, odnosno njihove intenzivnije reakcije kada postaju direktni učesnici, kreatori toka igre, akteri, ne samo odvojeni posmatrači. Žak Ransijer tvrdi da onog trenutka kada publika iz pasivnog položaja pređe u aktivni – nastaje političko pozorište, jer se na taj način, u tom momentu, oblikuje svest o mogućnostima promene, putem individualnog delovanja. Za Brehta je, slično, političko pozorište ono pozorište koje pokazuje da je društvo promenljivo.

Ana Tasić, LUDUS

“This performance was created from a need to confront a personal and social inheritance, the relationship between the archetypes of feminine and masculine principles and the destructive force of politics. The words of Bertold Brecht “Unhappy the land in need of heroes” that are quoted in the performance remain like an echo, a boomerang that keeps coming back into the consciousness of the spectator, hitting it and provoking it.”

Ana Tasic, “LUDUS-theatre journal”, January/February 2013.